The 3-2 Queen side pawn majority

Γράφει ο Αλέξανδρος Μπενάτσης 
Μια πολύ συνηθισμένη δομή πιονιών, την οποία συναντάμε σε πολλά ανοίγματα, είναι η λεγόμενη πλειονότητα πιονιών στην πλευρά βασίλισσας, δηλ. 3 πιόνια, είτε για τα λευκά είτε για τα μαύρα, έναντι δύο (2) για την αντίπαλη παράταξη. Αντίστροφα, στην πλευρά του βασιλιά η πλευρά με την πλειονότητα στην πλευρά της βασίλισσας, θα έχει αριθμητικό μειονέκτημα, δηλ. τρία (3) πιόνια έναντι τεσσάρων (4) αυτή τη φορά. 

Ένα τυπικό παράδειγμα με τα λευκά να έχουν την πλειονότητα στην πλευρά της βασίλισσας,
αλλά να υστερούν στην πλευρά του βασιλιά. 

 Ποια πλειονότητα όμως είναι πιο συμφέρουσα; Αυτή στην πτέρυγα της βασίλισσας ή εκείνη στην πλευρά του βασιλιά; Εξετάζοντας αποσπασματικά μόνο αυτό το στοιχείο και θεωρώντας ότι και οι δύο παρατάξεις έχουν κάνει μικρό ροκέ, τότε μπορούμε να πούμε ότι η πλειονότητα 3-2 στην πτέρυγα της βασίλισσας αποτελεί πλεονέκτημα για τον παίχτη που έχει το επιπλέον πιόνι, καθώς οι δύο βασιλιάδες είναι μακριά από την πτέρυγα της βασίλισσας και έτσι η δημιουργία ενός ελεύθερου πιονιού σε αυτήν την πτέρυγα μπορεί να αποβεί καθοριστικό στοιχείο για την εξέλιξη της παρτίδας. Τυπική για αυτού του είδους τις θέσεις είναι η παρτίδα Marshall-Capablanca, USA 1909, όπου η προωθημένη πλειονότητα του μαύρου στην πτέρυγα της βασίλισσας, σε συνδυασμό με την κατοχή της ανοιχτής στήλης δ, έδωσε τη νίκη στα μαύρα.

[Event "USA m"] [Site "New York"] [Date "1909.??.??"] [Round "23"] [White "Marshall, Frank James"] [Black "Capablanca, Jose Raul"] [Result "0-1"] [ECO "D34"] [PlyCount "98"] [EventDate "1909.04.19"] [EventType "match"] [EventRounds "23"] [EventCountry "USA"] [Source "ChessBase"] [SourceDate "1999.07.01"] 1. d4 d5 2. c4 e6 3. Nc3 c5 4. cxd5 exd5 5. Nf3 Nc6 6. g3 Be6 7. Bg2 Be7 8. O-O Nf6 9. Bg5 Ne4 10. Bxe7 Qxe7 11. Ne5 Nxd4 12. Nxe4 dxe4 13. e3 Nf3+ 14. Nxf3 exf3 15. Qxf3 O-O 16. Rfc1 Rab8 17. Qe4 Qc7 18. Rc3 b5 19. a3 c4 20. Bf3 Rfd8 21. Rd1 Rxd1+ 22. Bxd1 Rd8 23. Bf3 {[%csl Ra3,Ya7,Rb2,Yb5,Yc4,Yd8][%cal Gd8d1]} g6 24. Qc6 Qe5 25. Qe4 Qxe4 26. Bxe4 Rd1+ 27. Kg2 a5 28. Rc2 b4 29. axb4 axb4 30. Bf3 Rb1 31. Be2 b3 32. Rd2 Rc1 33. Bd1 c3 34. bxc3 b2 35. Rxb2 Rxd1 36. Rc2 Bf5 37. Rb2 Rc1 38. Rb3 Be4+ 39. Kh3 Rc2 40. f4 h5 41. g4 hxg4+ 42. Kxg4 Rxh2 43. Rb4 f5+ 44. Kg3 Re2 45. Rc4 Rxe3+ 46. Kh4 Kg7 47. Rc7+ Kf6 48. Rd7 Bg2 49. Rd6+ Kg7 0-1

   Η κατοχή δηλ. της ανοιχτής στήλης δ παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτού του είδους τις πιονοδομές. Επομένως, όταν κρίνουμε μια θέση δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για το ποιος υπερέχει από μόνο ένα στοιχείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παρτίδα Yates-Alekhine The Hague 1921. Στη συγκεκριμένη θέση η πλειονότητα 3-2 στην πτέρυγα της βασίλισσας δε δίνει πλεονέκτημα στα λευκά, καθώς ο μαύρος έχει πιο ενεργητικό βασιλιά από τα λευκά και ο πύργος τους κατέχει τη μοναδική ανοιχτή δ στήλη. Αυτά τα δύο στοιχεία αποδείχτηκαν αρκετά για τον Alekhine, για να του χαρίσουν τη νίκη.

[Event "The Hague"] [Site "The Hague"] [Date "1921.11.03"] [Round "8"] [White "Yates, Frederick"] [Black "Alekhine, Alexander"] [Result "0-1"] [ECO "B40"] [PlyCount "86"] [EventDate "1921.10.26"] [EventType "tourn"] [EventRounds "9"] [EventCountry "NED"] [Source "ChessBase"] [SourceDate "1999.07.01"] 1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cxd4 4. Nxd4 Nf6 5. Nc3 Bb4 6. Bd3 e5 7. Nde2 d5 8. exd5 Nxd5 9. O-O Nc6 10. Nxd5 Qxd5 11. a3 Ba5 12. b4 Bc7 13. Re1 f5 14. c4 Qf7 15. Nc3 O-O 16. Nd5 Be6 17. Bb2 e4 18. Nxc7 Qxc7 19. Bf1 Ne5 20. Bxe5 Qxe5 21. Qc2 Rad8 22. Rad1 Rxd1 23. Qxd1 Qc3 24. Qc1 Qxc1 25. Rxc1 Rd8 26. g3 Kf7 27. c5 Kf6 28. Bc4 Bc8 29. a4 g5 30. b5 f4 31. Kf1 Rd2 32. Ke1 Rb2 33. gxf4 gxf4 34. Be2 Ke5 35. c6 bxc6 36. Rxc6 Be6 37. Bd1 Rb1 38. Rc5+ Kd4 39. Rc2 e3 40. fxe3+ fxe3 41. Rc6 Bg4 42. Rd6+ Ke5 43. h3 Bh5 0-1